این‌که بعضی‌ها به مردم تحت هر عنوانی «حق بدهند» که در انتخابات به عنوان نامزد و یا رأی دهنده‌ی ذی‌حق شرکت کنند، امری متناقض است؛ یعنی من به شما حق بدهم که شما با استفاده از حق خودتان، منتهی در حد و اندازه‌ای که من تعیین می‌کنم، در انتخابات شرکت کنید. این گزاره مهمل است و به عنوان پدیده‌ای عجیب و غریب، درخور درنگ و تأمّل بسیار. وقتی شرکت مردم در انتخابات «حق» لاینفک و برابرِ انسان‌ها به عنوان موجودات ذی حق است، دست‌اندازی به قلمرو این حق به شکل‌های تعیین و تحدید و مانند این‌ها، سراپا تناقض است و در نهایت، فرجامی جز شعله‌ور کردن تضاد‌های اجتماعی و سیاسی در جامعه ندارد.
به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر در ایران نزدیک می‌شویم؛ در نوشتۀ زیر به «انتخابات اخلاقی» پرداخته‌ام. انتخابات اخلاقی یعنی چه؟ داشتن ذهنیت و دغدغۀ اخلاقیِ نامزدها و شرکت کنندگان، چه تأثیری در روند برگزاری انتخابات، از آغاز تا اعلام نتایج آن دارد؟ در این نوشته، مهم‌ترین ارکان انتخابات اخلاقی در شش مورد به اختصار شرح داده شده است. متن حاضر در شماره نوروزی «نسیم بیداری» منتشر شد. اینک متن کامل آن:
ارکان اصلی برگزاری «انتخابات اخلاقی»
می‌دانیم که انتخابات پدیده‌ای مدرن در اعمال حاکمیت مردم و از دستاوردهای دموکراسی است.
در عرصه عمومی که قلمروی میان توده‌های مردم و حکومت است، جامعه مدنی و جامعه سیاسی قرار دارند
جامعه مدنی (civil society) شامل نهاد‌ها و انجمن‌هایی است که داوطلبانه از سوی شهروندان تأسیس می‌شود. این نهاد‌ها، خودبنیاد، یعنی مستقل از حکومت است و به آن اتکا ندارد، اما در تعامل با حکومت به سر می‌برد و تلاش‌های جمعیِ خود را در امور اجتماعی و مدنی در جهت تعمیق و گسترش دموکراسی به کار می‌بندد. اتحادیه‌های کارگری، انجمن‌های زنان، نهادهای زیست‌محیطی و حقوق بشری، انجمن‌های دینی، هنری و فرهنگی، نمونه‌هایی از جامعه مدنی به شمار می‌آیند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل